چگونه دیگران را سر کار بگذاریم

اول: 

داشتم به این فکر می کردم که آیا می شود راه حل های عمومی برای سرکار گذاشتن دیگران پیدا کرد؟ قدیمی ها می گفتند "دنبال نخود سیاه فرستادن" یا اصطلاحاتی مثل "با آبکش آب آوردن" و ... اما اینها واقعا در دوران ما کار ساز نیست و باید روشهای خودمان را داشته باشیم.

برخی از پیشنهادهایی که به ذهنم رسید اینها بودند:

- رفع اشکالات کامپیوتری و اینترنتی. مخصوصا در مورد پسرهای سرتق و باهوش که سواد کامپیوتری اندکی دارند، حسابی جواب می دهد. از او بخواهید که اشکال ناجور و ناشناخته ای در کامپیوتر شما یا وبلاگ شما یا پرینتر و اسکنر و ... را رفع کنند. اگر مشکلی هم در حال حاضر وجود ندارد، می توانید بخواهید که یک چیزی را عوض کند. مثلا " فلانی، تو که مغز متفکر کامپیوتری می دونی چطور میشه منوی افقی کنار وبلاگم رو به منوی کرکره ای تبدیل کنم؟"

- تعریف از زیبایی، صدا، دست پخت، نظم. ببینید، انسانها به تعریف حساس هستند. شک نکنید که اگر از ده متری دختری بگذرید و زیر لب بگویید "عجب چشمهای گیرایی!" او خواهد شنید و از فردا ساعات متمادی را جلوی آینه برای کشف دلیل زیبایی چشمهایش صرف خواهد کرد و تا سالیان سال مشغول آرایش و آراستن آنها خواهد بود. خیلی ها با یک تعریف زیر لب دیگران از صدایشان، کارشان به آوازخوانی و بلکه خوانندگی حرفه ای می کشد. البته باید مراقب باشید که از چیزی تعریف کنید که بتوان برایش وقت صرف کرد. مثلا اگر وقتی مهمانی هستید، به زن صاحبخانه بگویید "عجب گلدان زیبایی دارید" فایده چندانی ندارد، چون حداکثر باعث می شود او گلدانش را همیشه در محل دید قرار بدهد. بهتر است بگویید " عجب خانه مرتبی دارید، عجب دست پخت خوبی دارید" این باعث می شود دفعه دیگر که آنجا به مهمانی بروید، او از دو روز قبل سرکار باشد تا همه چیز در بهترین کیفیت، طعم و نظم ممکن باشد.

- تا اینجا راه حل هایی برای پسرها و دخترهای جوان و خانم های جا افتاده پیدا کردیم. اما من هنوز راه حل قاطعی برای مردهای جاافتاده پیدا نکرده ام. کلا این طبقه موجودات نچسبی هستند و به سادگی نمی توان آنها را به فعالیتهای طاقت فرسا گیر داد و سرکار گذاشت. البته اگر سابقه طرف را بدانی می شود، راه حل هایی بسته به مورد پیدا کرد. آنها معمولا دوست دارند کارهایی را که در گذشته با موفقیت انجام داده اند تکرار کنند. مثلا اگر می دانید آتقی قبلا گروهبان نظمیه بوده، می توانید از او بخواهید به دلیل سوابق ارزشمندی که دارد، مسوولیت نظم دهی به بچه ها در هیات محل را برعهده بگیرد.

- در نهایت در مورد کل جامعه. این بخش از ماجرا کمی حکیمانه می شود. به نظر من اگر می خواهید کل یک جامعه را سرکار بگذارید و برای نسلهای متوالی، خواب و آرامش را از آنها بگیرید باید به آنها بگویید که تاریخی افتخارآمیز و تمدنی بینظیر داشته اند.

* * *

دوم:

دیروز دکتر ترکی، که لابد معرف حضورتان هست، شعر جدیدی در وبلاگش گذشت. این شعر را زیاد دوست نداشتم و البته بوهای مشکوکی! از آن به شامه می رسید. با این حال چند بیتی همان موقع به ذهنم رسید که برایشان در کامنت دان نوشتم و در زیر هم می آورم. در میان وبلاگهای شاعران که من بهشان سرک می کشم، وبلاگ دکتر ترکی جزو برترین هاست و امیدوارم برداشتهای ناگوار از شعر ایشان، سوء تفاهمی بیش نباشد.

السلامن علیک یا شاعر/ کرده ای شعر مذهبی ظاهر

اهل نوستالژی غم انگیزی/ از سخن های تلخ لبریزی

سر بده یک سرود روحانی / از همان ها که خوب می خوانی

داستانی که آشنا باشد/ روضه روزگار ما باشد

رفته صبر و قرار از دستم / بنده هم پای منبرت هستم

...